Author: TBS

ทำไมข้อความของ มาระโก 16:9-20 จึงอยู่ในวงเล็บ? พระกิตติคุณมาระโกเป็นหนึ่งในพระกิตติคุณสี่เล่มในพันธสัญญาใหม่ แม้จะไม่มีระบุในเนื้อหาว่าใครเป็นผู้เขียน นักวิชาการจำนวนมากเห็นพ้องต้องกันว่า มาระโกซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงาน ของเปโตรเป็นผู้เขียน และเชื่อว่าท่านเขียนขึ้นก่อนพระกิตติคุณเล่มอื่นๆ พระธรรมเล่มนี้มีอยู่ทั้งหมด 16 บท หลายคนคงสังเกตว่า ข้อ 9-20 ของบทสุดท้ายอยู่ในวงเล็บ เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น นักวิชาการจำนวนมากลงความเห็นว่า ส่วนท้ายดังกล่าวถูกเพิ่มเติมขึ้นในภายหลัง เนื่องจากเนื้อหาส่วนดังกล่าวไม่ปรากฏในสำเนาโบราณฉบับต้นๆ จึงใส่ไว้ในวงเล็บ หากทฤษฎีนี้เป็นจริง เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น บทที่ 16 เริ่มต้นด้วยเรื่องราวหลังจากที่วันสะบาโตได้สิ้นสุดลง มารีย์ชาวมักดาลา มารีย์มารดาของยากอบ พร้อมกับนางสะโลเม ไปซื้อเครื่องหอมเพื่อจะนำไปชโลมพระศพของพระเยซูในรุ่งเช้าวันอาทิตย์ แต่เมื่อพวกเธอไปถึงอุโมงค์บรรจุพระศพของพระองค์ก็พบว่า หินที่ปิดปากอุโมงค์ถูกกลิ้งออกไป เมื่อพวกเธอเข้าไปในอุโมงค์ก็พบกับทูตสวรรค์ที่บอกพวกเธอว่าพระเยซูทรงเป็นขึ้นมาแล้ว และกำชับให้พวกเธอไปบอกสาวกของพระเยซูว่า พระองค์จะเสด็จไปที่แคว้นกาลิลี สำเนาโบราณฉบับต้นๆ ของพระธรรมเล่มนี้จบลงอย่างกะทันหันในข้อ 8 ว่า “หญิงเหล่านั้นจึงออกจากอุโมงค์แล้วรีบหนีไป เพราะพิศวงงงงวยและตกใจจนตัวสั่น พวกนางไม่ได้พูดกับใครเพราะกลัว” แปลกหรือไม่ที่มาระโกลงท้ายพระกิตติคุณเช่นนั้น ซึ่งอาจฟังดูห้วน และเหมือนเนื้อหาบางอย่างขาดหายไป สิ่งหนึ่งที่เราต้องเข้าใจคือ พระกิตติคุณไม่ใช่หนังสือชีวประวัติอย่างที่หลายคนคุ้นเคย วัตถุประสงค์หลักของการประพันธ์ไม่ใช่เพื่อการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับชีวิตของพระเยซูอย่างละเอียดครบถ้วนในทุกช่วงวัยของชีวิต แต่เป็นหนังสือที่ใช้เพื่อการประกาศให้คนเชื่อว่าพระเยซูคือพระผู้ช่วยให้รอด อีกทั้งเพื่อการเสริมสร้างความเชื่อของผู้เชื่อทั้งหลาย ดังนั้น ผู้เขียนจึงเลือกว่าจะให้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับชีวิตพระเยซูเพื่อที่จะบรรลุวัตถุประสงค์ดังกล่าว ด้วยเหตุนี้เอง จึงไม่มีการบันทึกเรื่องราวของพระเยซูในวัยผู้ใหญ่ก่อนที่จะทรงรับบัพติศมาและเริ่มพระราชกิจ […]

เพราะเหตุใดพระกิตติคุณจึงมีสี่เล่ม?ทำไมพระกิตติคุณในพันธสัญญาใหม่จึงมีสี่เล่ม ไม่น้อยหรือมากกว่านั้น เพื่อที่จะเข้าใจเรื่องนี้ เราต้องเข้าใจก่อนว่าพระกิตติคุณคืออะไรและมาอยู่ในพระคัมภีร์ได้อย่างไร คำว่า “พระกิตติคุณ” หรือ “พระวรสาร” (Gospel) มาจากคำกรีกว่า εὐαγγέλιον (euaggelion) ซึ่งเป็นรากของคำว่า evangelism ในภาษาอังกฤษ แปลตรงตัวว่า “ข่าวสารที่ดี” และไม่ใช่แค่ข่าวสารทั่วไปเท่านั้น แต่เป็นข่าวสารที่สำคัญหรือยิ่งใหญ่ เช่น ข่าวสารที่ดีเรื่องชัยชนะในสงคราม หรือเรื่องการเสด็จมาเยือนของจักรพรรดิ เป็นต้น คริสเตียนยุคแรกได้นำคำนี้มาใช้เรียกเรื่องราวพระชนม์ชีพและพระราชกิจของพระเยซูคริสต์ขณะที่พระองค์ทรงอยู่บนโลกนี้ นอกจากนี้ คำนี้ยังถูกแปลได้อีกว่า “ข่าวประเสริฐ” ในพระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย แท้จริง มีเอกสารโบราณที่ถูกเรียกว่าพระกิตติคุณอยู่หลายเล่ม แต่เมื่อคริสตจักรยุคแรกทำการพิจารณาจัดตั้งสารบบพระคัมภีร์เพื่อป้องกันคำสอนผิดหรือคัมภีร์เทียมเท็จ ก็มักจะยึดหลักเกณฑ์ที่สำคัญสามประการคือ ความยึดโยงกับอัครทูต (Apostolicity) หลักคำสอนที่ถูกต้อง (Orthodoxy) และการใช้ประโยชน์ (Utility) เป็นรากฐานของสารบบพันธสัญญาใหม่ ปรากฏว่า พระกิตติคุณที่ได้รับการยอมรับให้อยู่ในสารบบพระคัมภีร์มีเพียงสี่เล่ม นั่นคือ มัทธิว มาระโก ลูกา และยอห์น อย่างไรก็ดี มักจะมีคำถามเกี่ยวกับความน่าเชื่อถือของพระกิตติคุณทั้งสี่เล่ม ด้วยเหตุว่าบางครั้งเรื่องราวเดียวกันที่ถูกบันทึกไว้กลับมีรายละเอียดที่แตกต่างกันในแต่ละเล่ม ความจริงก็คือผู้เขียนพระกิตติคุณแต่ละเล่มบอกเล่าเรื่องราวจากมุมมองที่แตกต่างกัน นักวิชาการบางท่านเชื่อว่า พระกิตติคุณแต่ละเล่มมีกลุ่มเป้าหมายผู้อ่านที่เฉพาะ กล่าวคือ มัทธิวเขียนขึ้นสำหรับผู้อ่านชาวยิวที่คุ้นเคยกับพันธสัญญาเดิม ดังจะเห็นได้จากเนื้อหาหลายตอนที่อ้างอิงถึงพันธสัญญาเดิมและรูปแบบวรรณกรรมที่สะท้อนความคิดแบบยิว […]

ทำไมปลาจึงถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ของคริสเตียน หลายคนคงเคยเห็นสัญลักษณ์รูปปลาที่คริสเตียนใช้ทำเป็นของที่ระลึก พิมพ์บนเสื้อ หรือทำเป็นป้ายติดท้ายรถยนต์ คุณรู้หรือไม่ว่า เหตุใดปลาจึงถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ของคริสเตียน ปลาเป็นสัตว์ที่ถูกกล่าวถึงหลายครั้งในพระคัมภีร์ พระธรรมปฐมกาลกล่าวถึงการที่พระเจ้าทรงสร้างสัตว์น้ำซึ่งรวมถึงปลาในวันที่ห้า (ปฐก.1:20-23) พระเจ้าทรงบัญชาให้มนุษย์ที่พระองค์ทรงสร้างตามฉายาของพระองค์ครอบครองสัตว์ต่างๆ รวมทั้งฝูงปลาในทะเล (ปฐก.1:26) ผู้เผยพระวจนะโยนาห์อยู่ในท้องปลาเป็นเวลาสามวันสามคืน อันเป็นหมายสำคัญเล็งถึงพระเยซูผู้ถูกฝังเป็นเวลาสามวันและสามคืน (มธ.12:40) ในพระคัมภีร์ใหม่ สาวกหลายคนของพระเยซูเป็นชาวประมง (มธ.4:18-22; มก.1:16-20; ลก.5:1-11) พระองค์ทรงตั้งพวกเขาให้เป็นผู้หาคนดั่งหาปลา (มธ.4:19; มก.1:17; ลก.5:10) ปลาเป็นหนึ่งในอาหารของผู้คนในอิสราเอล (ลก.24:41-42; ยน.21:9) พระเยซูทรงทำการอัศจรรย์เลี้ยงคนห้าพันคนด้วยขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัวที่ทวีจำนวน (มธ.14:13-21; มก.6:30-44; ลก.9:10-17; ยน.6:1-14) ในส่วนของการที่คริสเตียนใช้ปลาเป็นสัญลักษณ์ของผู้เชื่อนั้น สามารถย้อนประวัติศาสตร์ไปถึงคริสตจักรในสมัยแรกได้ ขณะนั้นความเชื่อคริสเตียนเป็นสิ่งผิดกฎหมายและคริสเตียนถูกข่มเหงอย่างรุนแรงโดยผู้มีสิทธิอำนาจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ปกครองชาวโรมัน คริสเตียนจึงหาสัญลักษณ์ที่คนนอกไม่รู้ในขณะที่คนในรู้เพื่อช่วยในการพบปะกัน กางเขนเป็นเครื่องหมายที่เฉพาะเจาะจงของคริสเตียน จึงโจ่งแจ้งและไม่อาจใช้ได้ ในขณะที่ปลาเป็นสัญลักษณ์ที่คนหลายกลุ่มรวมทั้งคนนอกศาสนาใช้ การใช้ปลาเป็นสัญลักษณ์ของคริสเตียนจึงไม่ทำให้เป็นที่น่าสงสัยจนเกินไป มีเรื่องเล่าว่า เมื่อคนแปลกหน้าสองคนพบกัน ฝ่ายหนึ่งที่เป็นคริสเตียนจะขีดเส้นโค้งลงบนพื้น หากอีกฝ่ายหนึ่งเป็นคริสเตียนเช่นกัน เขาจะขีดเส้นโค้งอีกเส้นหนึ่งต่อเป็นรูปปลา ก็จะเป็นที่รู้กันว่าทั้งสองฝ่ายเป็นคริสเตียน แต่หากอีกฝ่ายหนึ่งไม่ใช่คริสเตียน เขาก็จะไม่รู้ความหมายของเส้นโค้งและไม่ได้วาดต่อ ฝ่ายที่เป็นคริสเตียนก็ปกปิดตัวตนต่อไป นอกจากนี้ คำว่า “ปลา” ในภาษากรีก คือ ΙΧΘΥΣ (Ichthys) ยังมีความหมายลึกซึ้งที่ซ่อนอยู่ด้วย เพราะตัวอักษรกรีกทั้ง 5 ตัวนี้เป็นอักษรตัวแรกของคำห้าคำในภาษากรีกที่เกี่ยวข้องกับพระเยซู […]

ทำทำไมยอห์นจึงเรียกพระเยซูว่า “พระวาทะ” ในพระกิตติคุณและจดหมายฝากของยอห์น ท่านอัครทูตเรียกพระเยซูว่า พระวาทะ พระกิตติคุณยอห์นเปิดด้วยข้อความว่า “ในปฐมกาลพระวาทะทรงดำรงอยู่ และพระวาทะทรงอยู่กับพระเจ้า และพระวาทะทรงเป็นพระเจ้า ในปฐมกาลพระองค์ทรงอยู่กับพระเจ้า พระเจ้าทรงสร้างสรรพสิ่งขึ้นมาโดยพระวาทะ ในบรรดาสิ่งที่เป็นอยู่นั้น ไม่มีสักสิ่งเดียวที่เป็นอยู่นอกเหนือพระวาทะ” (ยน. 1:1-3) จดหมายฝากฉบับแรกของท่านขึ้นต้นว่า “เราขอแจ้งเกี่ยวกับสิ่งที่มีมาตั้งแต่ปฐมกาล ซึ่งเราได้ยิน ได้เห็นกับตา ได้พินิจดู และจับต้องด้วยมือของเรานั้น คือพระวาทะแห่งชีวิต” (1 ยน.1:1) ยอห์นยังได้กล่าวด้วยว่า “พระวาทะทรงเกิดเป็นมนุษย์และทรงอยู่ท่ามกลางเรา เราเห็นพระสิริของพระองค์ คือ พระสิริที่สมกับพระบุตรองค์เดียวของพระบิดา บริบูรณ์ด้วยพระคุณและความจริง” (ยน.1:14) จึงเป็นที่แน่ชัดว่า พระวาทะที่ท่านกล่าวถึงนี้คือพระเยซูคริสต์นั่นเอง เหตุใดยอห์นจึงเรียกพระเยซูเช่นนั้น คำว่า “พระวาทะ” ในต้นฉบับภาษากรีก คือ logos ความหมายของคำนี้ที่เราคุ้นเคยคือ ถ้อยคำ ข้อความ หรือ คำพูด คำกรีกคำนี้ยังให้ความหมายถึง เหตุผล และยังเป็นรากศัพท์ของคำว่า logic ในภาษาอังกฤษที่แปลว่า ตรรกะ ซึ่งก็หมายถึงการให้เหตุผลด้วยคำพูด นอกจากนี้ logos ยังถูกใช้ในทางปรัชญาของกรีก เพื่อหมายถึง จิตวิญญาณของจักรวาล หลักการที่เป็นสากล หรือพลังที่มีอำนาจในการสร้างและพยุงรักษาสรรพสิ่งในจักรวาล […]