คุณรู้หรือไม่ การแบ่งบทและข้อในพระคัมภีร์ มีความเป็นมาอย่างไร 10/24
คุณรู้หรือไม่ การแบ่งบทและข้อในพระคัมภีร์ มีความเป็นมาอย่างไร 10/24 สำหรับเราในทุกวันนี้ เลขบทและเลขข้อในพระคัมภีร์ช่วยให้เราค้นหาพระคัมภีร์ตอนต่างๆ ได้อย่างสะดวกรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม เลขบทและเลขข้อเหล่านี้มิได้มีอยู่ในต้นฉบับดั้งเดิมของพระคัมภีร์ แล้วสิ่งนี้มีความเป็นมาอย่างไร แม้ต้นฉบับดั้งเดิมของพระคัมภีร์ไม่มีเลขบทและเลขข้อ การแบ่งตอนของเนื้อหาก็มีมาอย่างยาวนานแล้ว เช่น ในม้วนคัมภีร์ทะเลตาย (ประมาณศตวรรษที่ 2 ก่อน ค.ศ.) มีการแบ่งเนื้อหาออกเป็นย่อหน้า เพื่อช่วยให้อาลักษณ์คัดลอกเนื้อหาได้อย่างถูกต้อง และเพื่อใช้อ่านในโอกาสหรือเทศกาลต่างๆ ขณะที่การอ้างอิงพันธสัญญาเดิมของพระเยซูคริสต์และบรรดาผู้เขียนพันธสัญญาใหม่ดูจะไม่ได้อิงกับการแบ่งย่อหน้าเช่นนี้เท่าไรนัก อย่างไรก็ดี ร่องรอยของการแบ่งบทและข้อในพันธสัญญาเดิมนั้นพอจะพบได้ในหนังสือมิชนาห์ (ตำราอธิบายและแนะแนวทางการประยุกต์ใช้พระคัมภีร์ฮีบรูของบรรดารับบี ประมาณช่วงศตวรรษที่ 1 ก่อน ค.ศ. จนถึงศตวรรษที่ 3) โดยเนื้อหาตอนหนึ่งได้ให้คำแนะนำเกี่ยวกับการอ่านและตีความหมายพระคัมภีร์ว่า ถ้าผู้ใดจะอ่านถ้อยคำของธรรมบัญญัติหรือผู้เผยพระวจนะ ก็จงให้ผู้นั้นอ่านไม่น้อยกว่าสามข้อขึ้นไป (Mishnah Megillah 4:4) ถึงกระนั้น ดูเหมือนว่าการแบ่งบทและข้อในพันธสัญญาเดิมก็ยังไม่มีรูปแบบที่เป็นมาตรฐาน จนกระทั่งประมาณช่วงศตวรรษที่ 6 เป็นต้นไป สำเนาโบราณฉบับมาโซเรติก (สำเนาพระคัมภีร์ฮีบรูที่ถือว่ามีเนื้อหาสมบูรณ์ที่สุดและมักใช้เป็นตัวบทมูลฐานสำหรับการศึกษาและการแปลพระคัมภีร์ในปัจจุบัน) ได้มีการแบ่งบทและข้อที่ดูใกล้เคียงกับที่เรามีอยู่ในปัจจุบัน (โดยส่วนใหญ่เป็นผลงานของอาลักษณ์สกุลเบน-อาเชอร์) ส่วนต้นฉบับพันธสัญญาใหม่ภาษากรีกนั้น แม้สำเนาโบราณหลายฉบับจะมีการแบ่งย่อหน้า ก็มีหลายฉบับที่ไม่ได้แบ่ง บางฉบับไม่มีกระทั่งการเว้นวรรคระหว่างคำและประโยค นอกจากนี้ สำเนาพระคัมภีร์ภาษาละตินฉบับต่างๆ ตั้งแต่ศตวรรษที่ 4 เป็นต้นมาจนถึงยุคกลางก็มีการแบ่งบทและข้อที่แตกต่างกัน […]