ตอบคำถามพระคัมภีร์

“เยโฮวาห์”หรือ“ยาห์เวห์” ในพระคัมภีร์ภาษาเดิมคือภาษาฮีบรู พระนามเฉพาะของพระเจ้าประกอบด้วยตัวอักษรฮีบรู 4 ตัว ได้แก่  י (โยด) ה (เฮ) ו (วาว) ה (เฮ) รวมกันเป็น יהוה หรือเขียนทับศัพท์เป็นภาษาอังกฤษได้ว่า YHWH ซึ่งนักวิชาการเรียกกันว่า เททราแกรมมาทอน (Tetragrammaton) ซึ่งเป็นคำกรีก แปลตรงตัวว่า อักษรสี่ตัว ในอดีต พระคริสตธรรมคัมภีร์ฉบับต่างๆ มีแนวทางการแปลพระนามนี้อยู่สองแนวทางหลักได้แก่ การทับศัพท์ โดยยึดเอาตามการสะกดที่ปรากฏในสำเนาโบราณ เช่น “ยะโฮวา” หรือ “เยโฮวาห์” หรือในภาษาอังกฤษว่า “Jehovah” ฉบับที่มักจะแปลตามแนวทางนี้ได้แก่ ฉบับ 1940 ฉบับ 1971 ASV เป็นต้น การแปลเป็นพระนามทั่วไป เช่น “องค์พระผู้เป็นเจ้า” หรือ “องค์เจ้านาย” หรือในภาษาอังกฤษว่า “The Lord” ฉบับที่มักจะแปลตามแนวทางนี้ได้แก่ ฉบับประชานิยม ฉบับอมตธรรม ESV KJV NKJV NASB NIV GNB CEV เป็นต้น คำถามหนึ่งที่คนสงสัยคือ พระนามนี้ควรจะออกเสียงว่า “เยโฮวาห์” หรือ “ยาห์เวห์” กันแน่  เพื่อที่จะตอบคำถามนี้ เราจะต้องย้อนไปดูประวัติศาสตร์ของการออกเสียงเรียกพระนามพระเจ้า เนื่องจากชาวยิวตั้งแต่สมัยโบราณถือว่าพระนามเฉพาะของพระเจ้าเป็นพระนามบริสุทธิ์และไม่ควรที่จะเอ่ยถึง ดังนั้น เวลากล่าวถึงพระเจ้า ชาวยิวจึงนิยมใช้คำว่า אֲדֹנָי (เขียนทับศัพท์ได้ว่า ʾăDoNaY อ่านว่า อโดนาย) แปลว่า “องค์เจ้านาย” […]

คุณรู้หรือไม่ ทำไมจึงต้องมีการแก้ไขปรับปรุงสำนวนแปลพระคัมภีร์    พระคริสตธรรมคัมภีร์ถูกเขียนขึ้นเป็นภาษาฮีบรู อาราเมค และกรีก และได้ถูกแปลเป็นภาษาไทยครั้งแรกเมื่อกว่า 200 ปีที่แล้ว โดยมิชชันนารีชาวตะวันตก ทั้งนี้ พระคริสตธรรมคัมภีร์ภาษาไทยฉบับสมบูรณ์ (ทั้งพันธสัญญาเดิมและพันธสัญญาใหม่) ที่จัดทำโดย TBS มีอยู่ 4 ฉบับ ได้แก่ ฉบับ 1940 ฉบับ 1971 ฉบับประชานิยม และฉบับมาตรฐาน 2011 นอกจากนี้ TBS ก็กำลังแปลพระคริสตธรรมคัมภีร์เป็นภาษามือไทยด้วย บางคนอาจจะตั้งคำถามว่า เหตุใดจึงต้องมีการแก้ไขปรับปรุงสำนวนแปลหลายครั้ง ภารกิจดังกล่าวนั้นน่าจะเสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์แบบแล้วหรือไม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีการจัดพิมพ์พระคริสตธรรมคัมภีร์ฉบับมาตรฐานเมื่อไม่นานมานี้ แต่ในความเป็นจริง เมื่อเวลาผ่านไป การแก้ไขปรับปรุงคำแปลพระคริสตธรรมคัมภีร์ก็ยังคงจำเป็นต้องทำกันอีกด้วยเหตุผลอย่างน้อย 3 ประการ คือ เหตุผลด้านภาษา ทุกภาษาในโลกรวมทั้งภาษาไทยล้วนแล้วแต่มีวิวัฒนาการ และเปลี่ยนแปลงไปตามบริบทผู้ใช้ภาษาอยู่เสมอ จึงต้องมีการแก้ไขการใช้ภาษาที่ล้าสมัย หรือสำนวนที่สามัญในยุคหนึ่ง แต่เข้าใจยากในปัจจุบัน เหตุผลด้านสังคม สภาพสังคมไทยเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ทำให้ต้องคำนึงถึงความรู้สึกนึกคิดของผู้อ่านหรือผู้ฟัง ซึ่งอาจไม่คุ้นเคยกับบริบทเบื้องหลังของผู้คนใน พระคริสตธรรมคัมภีร์ เช่น วัฒนธรรม ค่านิยม ฯลฯ หรือโลกทัศน์ของคนเหล่านั้นเกี่ยวกับบางประเด็นในสังคม เช่น เพศ […]

ทำไมยังคงคำว่า “ผัก” ในพระคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน ? คำถาม ในฉบับมาตรฐาน 2011 มาระโก 4:30-32 ทำไมยังคงคำว่า “ผัก” อยู่ในข้อ 32 เมื่อดูไปที่ฉบับ 1940 ในข้อที่ 31 ใช้คำว่า “เมล็ดพันธุ์ผักกาด” และ ข้อ 32 ใช้ว่า “ใหญ่กว่าผักทั้งปวง” ฉบับ 1971 ในข้อที่ 31 ใช้คำว่า “เมล็ดพืช” และข้อที่ 32 ยังใช้ว่า “ใหญ่กว่าผักทั้งปวง” แต่ในฉบับมาตรฐาน 2011 ใช้คำว่า “เมล็ดมัสตาร์ด” แต่ยังคงใช้คำว่า “ผัก” ซึ่งที่จริงน่าจะต้องเปลี่ยนเป็นคำอื่นที่ให้ภาพที่ใหญ่พอให้นกมาอาศัย เพราะการที่จะใหญ่พอที่นกจะมาเกาะนั้น ไม่ใช่ผักแล้ว คำตอบ มาระโก 4:30-32 (ฉบับมาตรฐาน 2011) 30 พระองค์ตรัสอีกว่า “แผ่นดินของพระเจ้า จะเปรียบเหมือนสิ่งใด? หรือจะแสดงด้วยอุปมาอย่างไร? 31 ก็เปรียบเหมือนเมล็ดมัสตาร์ดเมล็ดหนึ่ง […]

ทำไมจึงแปลคำว่า “and“ ในสำนวน KJV เป็น “คือ” ใน 2 เปโตร 1:1 ฉบับมาตรฐาน (2011) ? คำตอบ 2 Peter 1:1 (KJV) Simon Peter, a servant and an apostle of Jesus Christ, to them that have obtained like precious faith with us through the righteousness of God and our Saviour Jesus Christ: 2 เปโตร 1:1 (ฉบับมาตรฐาน) สิเมโอนเปโตร ผู้รับใช้และอัครทูตของพระเยซูคริสต์ เรียน […]

สำเนาดั้งเดิมของพระคัมภีร์ ถูกเขียนขึ้นเป็นภาษาอะไร แม้พระคัมภีร์ที่เราใช้ในปัจจุบันจะดูเหมือนเป็นหนังสือเล่มเดียว แท้จริงแล้ว พระคัมภีร์ประกอบไปด้วยพระธรรมถึง 66 เล่มที่ถูกเขียนขึ้นโดยคนหลายคนในหลากหลายสถานที่ โดยมีกรอบเวลาในการบันทึกจากเล่มแรกถึงเล่มสุดท้ายนานถึงประมาณ 1,700 ปี บริบทที่แตกต่างกันในแต่ละช่วงเวลาส่งผลให้มีการใช้ภาษาในการบันทึกที่แตกต่างกัน จากบรรดาสำเนาโบราณของพระคัมภีร์ที่เรามีอยู่ในปัจจุบัน เราทราบว่า ส่วนใหญ่ของพระธรรมต่างๆ ในพันธสัญญาเดิมถูกเขียนขึ้นเป็นภาษาฮีบรู และส่วนน้อยเป็นภาษาอาราเมค ส่วนพันธสัญญาใหม่นั้นถูกเขียนขึ้นเป็นภาษากรีก เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น ภาษาฮีบรู ก่อร่างสร้างอัตลักษณ์ ภาษาฮีบรูเป็นภาษาของชาวอิสราเอลตั้งแต่โบราณ จัดอยู่ในตระกูลภาษาเซมิติกซึ่งใช้กันในดินแดนแถบตะวันออกกลางและบางส่วนของแอฟริกา เนื่องจากพันธสัญญาเดิมถูกเขียนขึ้นโดยคนอิสราเอลที่ใช้ภาษาฮีบรูเป็นภาษาแม่เพื่อให้คนอิสราเอลอ่าน ต้นฉบับพันธสัญญาเดิมจึงถูกเขียนขึ้นเป็นภาษาฮีบรู นอกจากนี้ ช่วงศตวรรษที่ 12-10 ก่อน ค.ศ. คือยุคสร้างชาติของอิสราเอล ชาวอิสราเอลสิบสองเผ่าจำเป็นต้องรวมตัวกันให้เป็นปึกแผ่นภายใต้อัตลักษณ์เดียวกัน ซึ่งแสดงออกผ่านทางการเขียนพระคัมภีร์ด้วย ภาษาอาราเมค ซึมซับความหลากหลาย ภาษาอาราเมคจัดอยู่ในตระกูลภาษาเซมิติกเช่นเดียวกัน จึงเรียกได้ว่า เป็นภาษาพี่ภาษาน้องของภาษาฮีบรู แต่เดิมภาษาอาราเมคเป็นภาษาของชาวอารัม-ดามัสกัส หรือชาวอาณาจักรซีเรียโบราณ ซึ่งมีอาณาบริเวณครอบคลุมถึงแถบเมโสโปเตเมียในราวศตวรรษที่ 10 ก่อน ค.ศ. ภาษาอาราเมคจึงกลายเป็นภาษากลางของภูมิภาคนี้รวมถึงในสมัยที่อาณาจักรอัสซีเรีย บาบิโลน และเปอร์เซียได้เรืองอำนาจ ด้วยเหตุนี้ ชาวยูดาห์ในช่วงเวลานี้จึงรู้ภาษาอาราเมคด้วย เพียงแต่จำกัดในแวดวงชนชั้นสูง (2 พกษ.18:26; อสย.36:11) จนในศตวรรษที่ 6 ก่อน […]

คำว่า “รับพระเกียรติ” ในพระกิตติคุณยอห์นมีความหมายอย่างไรบ้าง? คำถาม คำว่า “รับพระเกียรติ” ในพระกิตติคุณยอห์นมีความหมายอย่างไรบ้าง? คำตอบ หากเราอ่านพระกิตติคุณยอห์นทั้งเล่ม เราจะเห็นว่าคำว่า “รับพระเกียรติ” มีอยู่มากมายในพระกิตติคุณยอห์น แสดงว่าคำนี้เป็นคำสำคัญคำหนึ่งของพระธรรมเล่มนี้ คำว่า “รับพระเกียรติ” นี้เป็นคำกริยาในภาษากรีกที่มาจากรากศัพท์คำว่า δοξάζω (โดซาโส) ที่แปลว่า “ให้เกียรติ” แต่คำว่า “รับพระเกียรติ” เป็นไวยากรณ์ของการถูกกระทำคือมีคนอื่นมอบเกียรติให้ และภาษาไทยเราใช้ราชาศัพท์ว่า “รับพระเกียรติ” แสดงว่าเกียรติที่ได้รับนี้มาจากพระเจ้า พระเจ้าเป็นผู้ประทานให้ นอกจากคำว่า โดซาโสแล้วยังมีรากศัพท์ในภาษาฮีบรูอีกตัวหนึ่งที่เป็นคำกริยาที่แปลว่า “ให้เกียรติ” คือคำว่า τιμάω (ทีมาโอ) และรากศัพท์ที่มีความหมายตรงกันข้ามคือ ἀτιμάζω (อทิมาโส) แปลว่าหลู่เกียรติ นอกจากคำกริยาแล้ว พระธรรมยอห์นได้ใช้คำนามหลายครั้งด้วยรากศัพท์ของคำนามคือ δόξα (โดซา) ซึ่งแปลว่า “เกียรติ” หรือ “พระสิริ” คำว่า “รับพระเกียรติ” นี้ ถ้าดูตามความหมายกว้างๆ ก็จะหมายความว่า ได้รับการยกย่องเชิดชูจากพระเจ้า และคำว่า “ได้รับเกียรติ” คนส่วนใหญ่มักจะคิดถึงการมีตำแหน่งสูงที่คนเห็นแล้วจะต้องยกย่อง ให้ความเคารพ […]

ใครคือทูตสวรรค์ ในพระธรรมดาเนียล และมีหน้าที่อะไร เมื่อเราอ่านพระธรรมดาเนียล ก็จะพบว่ามีความฝันและนิมิตมากมายปรากฏอยู่ในพระธรรมเล่มนี้ และการจะเข้าใจความฝันหรือนิมิตเหล่านี้ก็ไม่ใช่ง่าย หลายครั้งต้องอาศัยการอธิบายจากทูตสวรรค์ อีกทั้งโดยทั่วไปในพระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิม เราจะไม่พบชื่อเฉพาะของทูตสวรรค์ แต่ในพระธรรมดาเนียลมีชื่อเฉพาะของทูตสวรรค์ปรากฏคือ “กาเบรียล” (8:16) กับ “มีคาเอล” (10:13) และโดยทั่วไปทูตสวรรค์ในพระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิมมักจะเป็นผู้มาแจ้งข่าว หรือเป็นตัวแทนของพระเจ้ามาพบกับประชากรของพระองค์ แต่ในพระธรรมดาเนียล ทูตสวรรค์ยังมีบทบาทอีกหลายอย่าง เราจะมาพิจารณาด้วยกันว่า ทูตสวรรค์ที่ปรากฏอยู่ในพระธรรมเล่มนี้มีใครบ้าง และทำอะไรบ้าง คนที่ดูเหมือนองค์เทพบุตรที่อยู่ ในเตาไฟพร้อมกับเพื่อนทั้งสามคนของดาเนียล (3:24-25) หลังจากที่ชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโก ไม่ยอมกราบนมัสการปฏิมากรทองคำที่กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ สร้างขึ้น ทั้งสามคนก็ถูกโยนลงไปในเตาไฟ แต่แทนที่จะมีคนเพียงสามคนอยู่ในเตาไฟ เนบูคัดเนสซาร์กลับเห็นคนสี่คนเดินอยู่ในเตาไฟ พระคัมภีร์ไม่ได้ระบุว่าเพื่อนทั้งสามของดาเนียลเห็นชายคนที่สี่นี้หรือไม่ เป็นไปได้ว่าพวกเขาอาจจะไม่เห็น เพราะพวกเขาไม่ได้แสดงความเคารพหรือสนทนากับชายคนที่สี่นี้ และในข้อ 28 เนบูคัดเนสซาร์เข้าใจว่าชายคนที่สี่นี้คือทูตสวรรค์ ซึ่งทำหน้าที่มาช่วยกู้เพื่อนทั้งสามของดาเนียลให้ปลอดภัยจากไฟ จนแม้เปลวไฟที่ร้อนแรงนั้นก็ไม่สามารถทำอันตรายพวกเขาทั้งสามคนเลย ทูตสวรรค์ที่ปรากฏในความฝัน ของกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ (4:13-17) โดยทำหน้าที่เป็นผู้ประกาศคำพิพากษาเนบูคัด-เนสซาร์ เพราะเนบูคัดเนสซาร์เย่อหยิ่งในความสำเร็จของพระองค์เอง ความฝันนี้ทำให้พระองค์ต้องเรียกดาเนียลมาอธิบายแก้ฝัน และเมื่อทราบความหมายของฝันนั้นแล้ว ดาเนียลก็ได้เตือนพระองค์ให้กลับใจใหม่และดำเนินชีวิตให้ดี (ข้อ 27) แสดงให้เห็นว่าก่อนที่พระเจ้าจะทรงลงโทษ พระองค์ก็ทรงเตือนก่อนโดยทางทูตสวรรค์ที่ทำหน้าที่ประกาศคำพิพากษา แต่หลังจากผ่านไปได้ 12 […]